Gepelleteerd voer
Er zijn verschillende voordelen voor het aanbieden van een geconcentreerd paardenvoer in de vorm van “pellets”, in plaats van ruwvoer (hooi en graan), zo ontdekte men in het begin van de 20ste eeuw. Die voordelen zijn gemak bij het voeren (waaronder ook besparing van arbeid) als het om grote hoeveelheden dieren gaat, besparing van ruimte bij opslag en transport en de mogelijkheid om bijproducten te verwerken in paardenvoer, zoals havermolenvoer, moutkiemen, bijproducten van de distilleerderij, geëxtraheerde pyrethrumresiduen en fruitpulp.
De reden dat we krachtvoer zijn gaan geven is dat een paard niet voldoende energoebehoefte binnenkrijgt als het op de wei staat (met karig voedsel) en ook nog moet werken.
Een paard eet ruwvoer veel langzamer dan krachtvoer. Voor een kilo hooi is gemiddeld 65 minuten nodig, terwijl voor een kilo haver slechts 15 minuten nodig is. Dat komt doordat een paard sneller kauwt bij krachtvoer en de onderkaak minder beweegt.
Met de samenstelling van pellets is veel geëxperimenteerd, in de periode tussen de Eerste Wereldoorlog en de jaren 60. Voor de Eerste Wereldoorlog geldt dat er nog veel paarden werden gebruikt, en het handig was om het voer zo klein mogelijk te maken (en zo lang mogelijk houdbaar). De samenstelling van pellets was 40-50% ruwvoer. Een paard heeft echter om de vertering goed te laten verlopen, behoefte aan een zekere mate en hoeveelheid van ruw materiaal, dus volledig pellets is niet altijd verstandig.
Er is weinig bekend over de manier waarop we de opname van voer door paarden kunnen vertragen. Een manier is om kaf toe te voegen aan granen of ander krachtvoer. Van kaf is bekend dat het de opnametijd met de helft kan vertragen, van 147 gram per minuut naar 64 gram per minuut voor een mengeling van pellets met 35% kaf.
Het dieet dat een paard krijgt heeft invloed op de pH in de blindedarm en veroorzaakt ander gedrag, bijvoorbeeld de ontwikkeling van stereotypen. De pH van de mest is lager en zuurder als een paard pellets krijgt. De reden daarvoor is waarschijnlijk een verhoogde fermentatie van de oplosbare koolhydraten doordat de pellets sneller door het spijsverteringssysteem van het paard reizen, waardoor er in de dikke darm een ophoping is.
Beaver, 2019
Carson, 1983
Earle, 1950
Harris, 2016
Willard, 1977
