Bedoeling van het voer

Het voeren van paarden in de gedomesticeerde omgeving is vaak bedoeld om van paarden een atleet te maken. Dat vraagt om een hele andere manier van voeren dan voor bijvoorbeeld koeien, die we meestal houden om melk te geven, of voor het vlees. De kwaliteit van het voer voor paarden moet dus zodanig zijn dat ze er niet alleen maar (of juist niet) dik van worden.

Dat roept in de gedomesticeerde omgeving wel allerlei vragen op. Eigenlijk zouden we onze paarden zo moeten houden dat ze zoveel mogelijk ruimte hebben (dus geen afgrenzing) en in die ruimte een zo gevarieerd mogelijk aanbod aan voedsel krijgen. Paarden zijn selectieve grazers – een volle, rijke wei met een eenzijdige grassoort (zoals we koeien aanbieden), is dus niet geschikt voor het paard. Een wei kan wel, maar dan met een zo hoog mogelijk mineraal gras met een behoorlijke lengte, afgewisseld met veel verschillende kruiden. Veel paardenrassen, vooral de sobere, zijn gebaat bij een schrale omgeving. Maar tegelijkertijd weten we van het verteringssysteem van paarden eigenlijk veel minder dan van andere veesoorten.

Als een paard pellets krijgt, is het gemotiveerd om te werken voor hooi. Een paard dat alleen hooi krijgt is niet gemotiveerd om voor hooi te werken. De reden daarvoor is dat paarden zoeken naar voedsel waar ze lang op kunnen kauwen en die een hoge vezelinname borgt. Tegelijkertijd zijn paarden goed te motiveren om te werken voor voedsel dat ze normaal gesproken niet krijgen. Dus een paard dat normaal gesproken geen pellets krijgt, werkt daar graag voor. Wat daarbij opvalt is dat een paard meer eet van een voedsel dat het niet kent (en uiteraard lekker vindt) dan van voedsel dat het wel kent. Daarnaast hebben ze een sterke voorkeur voor zoet voedsel – wat er waarschijnlijk toe leidt dat ze willen werken voor pellets (want in de meeste varianten zit melasse). Tenslotte is ook bekend dat paarden voor een beloning van graan harder werken dan een beloning met hooi.

Archer, 1973