Mineralen en modder

Paarden eten wel eens grond of modder (aangeduid met de term geofagia), waarschijnlijk omdat er mineralen in zitten waar ze een tekort aan hebben. Er is echter geen directe relatie tussen het type grond dat een paard dan eet en het tekort aan een specifiek mineraal. Wel is duidelijk dat als een mineraal waaraan het paard behoefte heeft wordt aangevuld, het paard stopt met grond eten. Het is lastig aan te geven naar welke mineralen hoefdieren precies op zoek zijn. Soms blijkt na een analyse van grond dat er zo veel van een bepaald mineraal in zit, dat het niet voor de hand ligt dat dit mineraal alleen in de grond zit, en niet in het gras of andere gewassen in de omgeving. We weten wel dat koper, mangaan en zout in bepaalde gebieden in de grond voorkomt en daar specifiek op wordt uitgezocht: paarden zoeken in specifieke omgevingen dus wel naar specifieke mineralen. Hoefdieren in het algemeen likken in de zomermaanden (juni, juli en augustus) veel aan grond en stenen. 

Hoe de dieren er bij komen om op specifieke gebieden te likken, is niet duidelijk. Paarden keren wel vaak terug naar dezelfde plek om daar te likken, dus waarschijnlijk is geur en smaak een belangrijke motivator. Paarden proberen in ieder geval niet verschillende gebieden uit. 

Het enige mineraal dat paarden actief zoeken en in grote hoeveelheden kunnen eten (zeker als ze er een tekort aan hebben) is zout.

We weten dat bepaalde diersoorten, zoals de berggeit in Jasper Park in Canada, hun veilige gebieden achterlaten en ver reizen voor mineralen in de grond, ook als ze daarmee het risico op aanvallen door roofdieren vergroten.

In de gedomesticeerde omgeving wordt het eten van modder gekoppeld aan verveling. 

Van dieren in het algemeen is ook bekend dat ze as eten. Dit zou ook te maken kunnen hebben met buffervorming: in as van bomen zit namelijk K2CO3 (potassium carbonate) in plaats van Na (natrium), dus bufferzout (een zout om de Ph waarde te verlagen).

Cowan & Brink, 1949
Joubert, 1972
Kreulen, 1985
Ralston, 1986