Territorialiteit

Paarden zijn in principe niet territoriaal: verschillende kuddes kunnen zonder veel moeite in dezelfde ruimte bewegen en eten en respecteren dan elkaars aanwezigheid. Er moet dan wel voldoende voedsel zijn. Territoriaal gedrag komt bij paarden wel voor, als de omstandigheden daarom vragen (te weinig voedsel) of de omstandigheden gunstig zijn (relatief eenvoudige verdediging van het territorium mogelijk door de manier waarop het landschap er uit ziet). Bijvoorbeeld de wilde paarden van Shackleford Banks, een eiland voor de oostkust van de Verenigde Staten, maar ook in Exmoor of de New Forest.

Er is ook een verschil tussen paarden die in een groene, natte, voedselrijke omgeving leven en paarden die in een droge omgeving met minder voedsel leven. De laatste groep is veel meer flexibel in de manier waarop de sociale samenleving is georganiseerd. De eerste groep vormt stabiele groepen die groter of kleiner worden naarmate er meer of minder voedsel is.

De paarden van Shackleford Banks leven in harems, zoals alle andere paarden in het wild. Die harems verdragen elkaar normaal gesproken in hun leefgebied (met een gepaste afstand), maar niet bij dit eiland voor de oostkust van de Verenigde Staten. Sommige paarden zijn hier territoriaal, wat te maken lijkt te hebben met de indeling van het eiland. Het is een lang-gerekt eiland met stranden aan de ene kant, en smalle stroken vegetatie aan de andere. De paarden (met name de hengsten) verdedigen deze kostbare voedselgebieden. Als een territorium eenmaal is bepaald, verandert ook het gedrag van de hengst: hij is minder bezig met de dagelijkse gang van zaken in de harem en meer gericht op interactie met de merries. In deze omgeving is zelfs de samenstelling van de harem niet altijd constant.

Duncan, 1991
Goodwin, 2007
Rubenstein, 1981 & 1986