Verwantschap

Paarden geven er de voorkeur aan om binnen hun sociale groep positieve sociale relaties te hebben met verwante individuen. En die verwantschap bestaat uit familiaire banden. Hoe meer verwant individuele paarden zijn, hoe dichter ze bij elkaar in de rangorde in de kudde staan. Dat geldt overigens specifiek voor merries. Waarschijnlijk komt dit doordat ze in dit verwantschap genen delen en dat dit een belangrijke bijdrage levert aan de positie in de kudde. Paarden zijn, net als andere zoogdieren, in staat elkaar te herkennen op verwantschap. en in sommige gevallen ook bekend om verwantschap waar ze zich niet bewust van zijn, te herkennen.

De manier waarop een paard een verwant paard herkent, is door zicht, geluid en geur. Het leren van die verwantschap is belangrijk voor het functioneren van de kudde. Jonge merries wijzen de avances van jonge hengsten af, als die aan hen verwant zijn. Hierbij zijn vaak de moeders betrokken, wat suggereert dat zij verwantschap tussen hun merries en hengsten herkennen.

Merries kiezen er vaak voor om een band aan te gaan met andere merries uit dezelfde verwantschap, maar buiten de familiegroep. Vooral merries die jong-volwassen zijn doen dit. Dit gedrag is overigens zichtbaar bij veel zoogdieren. Het lijkt erop dat dit de overlevingskansen van de merrie verhoogt, bijvoorbeeld als de kudde uiteen valt of wordt overgenomen door een andere hengst. Merries die geen onderdeel van een kudde uitmaken, kiezen er vaak voor zich aan te sluiten bij een kudde waarin bekende of verwante merries aanwezig zijn. Merries die een kudde verlaten (bijvoorbeeld op jonge leeftijd) blijven in de buurt van de kudde waarin een merrie met familiale band is (zoals de moeder).

In kuddes waarin maar weinig hengsten zijn (bijvoorbeeld in de Engelse New Forest) blijven merries en veulens hun hele leven bij elkaar.

Ook voor spelen geldt dat paarden dat meestal doen met degenen met wie ze zich het meest verwant voelen.

Over verwantschap bij hengsten is minder bekend. Hengsten die in een kudde samenwerken zijn wel vaak afkomstig uit dezelfde geboortegroep, maar niet aan elkaar verwant.

Feh, 1999
Feist & McCullough, 1976
Goodwin, 2007
Heth et al., 1998
Linklater, 2009
Monard et al., 1996
Parr & de Waal, 1999
Petrie et al., 1999
Sigurjónsdóttir, 2003
Sun & Müller-Schwartze, 1997
Tang-Martinez, 2001
Waring, 2002