Van paddock naar stal

Als een paard in een paddock staat en voor voedsel naar de stal moet, dan ontstaat er al snel een specifieke volgorde waarin de paarden de paddock verlaten en dus door hek of deur moeten. Een aanpassing van die volgorde leidt ertoe dat er een verstoring in de groep is, die de groep vervolgens probeert te herstellen – en dat kan tot agressief gedrag leiden. Soms grijpen we als mensen hierbij in, door paarden terug te zetten of ze met de hand uit de paddock te halen.

Een paard dat uit een groepssamenstelling wordt gehaald en in een stal wordt geplaatst, ondergaat intense stress: veel meer dan een paard dat in een groep staat waarvan de samenhang wordt aangepast (dus een paard er uit, of een paard er bij). Dat effect is langdurig. Na een dag zijn de cortisol-waarden het hoogst en na een week is er een piek van stereotype gedrag. De cortisol-concentratie is na 8 dagen weer op een normaal niveau, maar een jaar na de verhuizing zijn nog verhoogde waarden van witte bloedcellen (een indicatie van stress) te meten.

De belangrijkste veroorzaker van de stress is dat het paard uit de sociale omgeving wordt gehaald en alleen wordt gestald. Dat draagt ook voor een belangrijk deel bij aan het ontwikkelen van stereotype gedrag. Als het paard de mogelijkheid krijgt buiten de stal te bewegen – ook in een grote ruimte, zoals een wei – zonder daarbij sociaal contact te hebben (dus zonder dat het soortgenoten ziet), neemt het stressniveau niet af.

Dit onderstreept dat sociaal isolement leidt tot chronische stress voor het paard en een ernstige aantasting van het welzijn is. Als een paard dan op stal staat, dan is groepshuisvesting met afstand de beste optie.

Beaver, 2019
Schmucker, 2022